Strona startowa          Król Lew Koty Grease

Koty

Logo musicalu

„Koty” w Teatrze Muzycznym „Roma” w Warszawie, scena zbiorowa

Fabuła

(za: Wikipedia)

Musical opisuje trwający całą noc bal Jellicle Cats.

Akt I

Spektakl rozpoczyna instrumentalna uwertura („Overture”). W trakcie utworu „Jellicle Song for Jellicle Cats” koty pojawiają się po kolei na scenie, odkrywając filozofię kociego rodu. Później opisują trójstopniowy system nadawania imion każdemu kotu („Naming of Cats”). Biała kotka Victoria w solowym popisie odbywa taniec godowy. Pojawia się Mr. Mistoffelees, objaśniając widzom cel spotkania, wkrótce ma przybyć Old Deutronomy – patriarcha rodu kociego, który jak co roku wybierze jednego kota, który uda się do Heavyside Layer (Kociego Nieba), aby przejść reinkarnację („The Invitation to the Jellicle Ball”).

Munkustrap opowiada o kotce Jennyanydots trenującej karaluchy („Old Gumbie Cat”). Piosenkę Munkustrapa przerywa pojawienie się kociego playboya Rum Tum Tuggera („The Rum Tum Tugger”). Młode kotki wpadają w ekstazę podczas jego występu. Występ kończy pojawienie się Grizabelli – starej, steranej życiem kocicy, niegdyś gwiazdy, która opuściła stado, aby zrobić karierę („Grizabella: the Glamour Cat”). Odrzucona Grizabella schodzi ze sceny, pojawia się Bustopher Jones („Bustopher Jones: The Cat About Town”) – karykatura angielskiego szlachcica (zachowujący formy, spasiony, bywalec klubów). Nagły hałas i zapadająca ciemność zwiastują przybycie kota Macavitego (kryminalisty, który budzi strach w innych kotach). Zamiast Macavitiego pojawiają się jednak Mungojerrie i Rumpleteazer („Mungojerrie and Rumpelteazer”) – dwa psotne koty czyniące szkody w mieszkaniach. Gdy duet urwisów kończy swój występ Mistoffelees wyczuwa nadejście patriarchy, pojawia się Old Deutoronomy. Jellicles z szacunkiem opiewają swego przywódcę („Old Deutronomy”), a następnie, chcąc go zabawić, opowiadają o burdzie ulicznej między psami („The Awful Battle of the Pekes and the Pollicles”), którą zakończył swym pojawieniem przerażający koci bohater Rumpus Cat.

Ponownie słychać zwiastun nadejścia Macavitego, który znów się jednak nie pojawia. Zaczyna się bal („The Song of the Jellicles”, „Jellicle Ball”) – gromada kotów popada w ekstazę w układzie tanecznym z pogranicza tańca współczesnego i baletu. Po balu ponownie wyłania się Grizabella, która próbuje w samotności zatańczyć swój taniec, lecz wiek i zniedołężnienie jej to uniemożliwia. Wylewa swój żal gorzkim lamentem („Memory”), po chwili inne koty ją przeganiają.

Akt II

Po zakończonym balu Old Deuteronomy przypomina kotom o istocie szczęścia („The Moments of Happiness” / „Memory”). W końcowej partii młoda i piękna Jemima nawiązuje do pieśni Grizzabelli. Jellylorum wprowadza na scenę starego Gusa, który już w czasach wiktoriańskich występował w teatrze („Gus: The Theatre Cat”). Gus gubi się we wspomnieniach, traci wątek i schodzi ze sceny, w rogu której czeka już Skimbleshanks, który jest kotem kolejowym („Skimbleshanks the Railway Cat”) dbającym o bezpieczeństwo pasażerów podróżujących w nocnych pociągach.

Po raz kolejny przygasają światła i słychać groteskowy śmiech. Tym razem pojawia się Macavity we własnej osobie. Używając swych magicznych mocy, hipnotyzuje wszystkie koty i porywa Old Deuteronomy’ego. Bombalurina i Demeter przytaczają dossier jego zbrodni („Macavity the Mystery Cat”). Za chwilę Old Deuteronomy powraca. Młode kotki są wniebowzięte i tulą się do patriarchy. Starsze, szczególnie Demeter i Bombalurina, są bardziej podejrzliwe. I słusznie – pod przebraniem patriarchy ukrywa się Macavity. Po zdemaskowaniu wroga Munkustrap i Alonzo staczają z nim walkę („Macavity Fight”). Wraz z pomocą innych kotów udaje im się przegnać porywacza. Macavity uciekając poraża Jellicles prądem – gasną światła. Rum Tum Tugger proponuje, aby wwezwać Mr. Mistoffeleesa („Magical Mr. Mistoffelees”). W popisowym numerze tanecznym Mistoffelees wraz ze swoją pomocniczką Cassandrą wyczarowują spod czerwonej płachty Old Deuteronomy’ego.

Nadchodzi ranek, Jemima opiewa jego piękno („Memory” / „Daylight”), nawiązując do pieśni Grizabelli. Munkustrap oznajmia („Jellicle Choice”), że nadeszła pora wyboru kota, który dostąpi wniebowstąpienia. Z ukrycia wyłania się ponownie Grizabella, wraz z wtórującą Jemimą śpiewa najbardziej rozbudowaną wersję „Memory” / „Reprise”. Poruszone jej skruchą i rozpaczą stado w końcu przebacza dezercję. Old Deuteronomy orzeka, że to Grizabella otrzyma szansę reinkarnacji i uda się do Heavyside Layer. Opuszcza się pomost prowadzący do Kociego Nieba, na który patriarcha wprowadza Grizabellę, w tle Jellicles śpiewają hymn („The Journey To The Heaviside Layer”).

W finałowej kodzie Old Deuteronomy zwraca się bezpośrednio do ludzi – widzów w teatrze („Finale: The Ad-dressing of Cats”), przy akompaniamencie wszystkich kotów uczy widzów, jak traktować koty, aby zyskać sobie ich zaufanie i stać się ich przyjacielem.